Badania tkanin
- Aplikacje dla przemysłu Badania tkanin
TRIBOTOUCH
Przy wyborze tkaniny tapicerskiej bądź tekstyliów najczęściej zwracamy uwagę na to jak dany materiał wygląda oraz jaką posiada strukturę. Ciężko jest ocenić na samym początku jego trwałość. Główną metodą do takiej weryfikacji jest test Martindale’a – powierzchnia badana wycierana jest głowicą z wełnianą końcówką. Ilość cykli wykonanego badania sugeruje nam jak wytrzymała jest tkanina: im większa liczba cykli, tym lepszy materiał.
Tribotouch uwzględnia naprężenia mechaniczne powstające w trakcie ścierania palcem oraz wpływ czynników chemicznych na ten proces i jest przeznaczone do badań zarówno próbek laboratoryjnych, jak i gotowych produktów/elementów w rzeczywistych warunkach eksploatacji. Ruch tłoka (sztuczny palec) jest sterowany elektronicznie z wykorzystaniem silnika liniowego w celu zapewnienia precyzyjnej kontroli ciśnienia i prędkości. Na podstawie liczby cykli użytkownik jest w stanie określić żywotność tkaniny.
Zasada symulacji wytarcia ludzkim palcem
Kawałek materiału skórzanego poddany badaniu na Tribotouch
Tribotouch umożliwia symulację wycierania ludzką dłonią oraz wytarcia zgodne z potrzebami użytkownika oraz normami: zarysowanie paznokciem czy ścieranie materiałów, np. skóry/eko skóry standardową wełnianą końcówką. Przy takim teście oceniane jest zachowanie się tkaniny podczas normalnej eksploatacji oraz występowanie pillingu – mechacenia (powstawanie skupisk plączących się włókienek na powierzchni wyrobów włókienniczych pod wpływem tarcia podczas użytkowania) pokazane na zdjęciu poniżej:
Przykład pillingu na tkaninie
Symulator wytarcia ludzką dłonią/palcem Tribotouch
BADANIA TKANIN ZGODNIE Z NORMAMI ISO I DIN
EN ISO 2062 – Próba rozciągania przędzy
Zgodnie z EN ISO 2062 stosowane są uchwyty śrubowe. Dystans między uchwytami wynosi 250mm lub 500mm. Prędkość testowa zależy od odległości między nimi. W przypadku odległości 250mm stosuje się prędkość 250 mm/min, natomiast przy 500mm wymagana jest prędkość 500mm/min. Metodą określamy maksymalną siła rozciągająca i maksymalne odkształcenie.
EN ISO 12562 – Próby rozciągania przędzy aramidowej
Próby rozciągania przędzy aramidowej są przeprowadzane zgodnie z normą EN ISO 12562. Stosowane są uchwyty w kształcie kowadeł na których spoczywają włókna. Dzięki zastosowaniu uchwytów w tym kształcie ograniczamy możliwość uszkodzenia próbki w miejscu chwytu a tym samym zwiększamy powtarzalność próby.
DIN 53835-2, -3 – określenie sprężystości pojedynczej przędzy elastomerowej przez wielokrotne przyłożenie obciążenia rozciągającego
Zgodnie z tą normą test służy do oceny zachowania sprężystego włókien elementarnych elastowłókien przez powtarzające się obciążenie rozciągające. Norma ta ma zastosowanie do wszystkich przędz z włókien ciągłych wykonanych z przędzy elastycznej o wydłużeniu większym niż 300%.
Testy na przędzach elastycznych (w tym przypadku wydłużenie od 0% do 300% przy odległości między uchwytem 100 mm) są obciążane 5 cyklami nie do momentu zerwania, ale między określonymi wydajnościami przesunięcia. Próbka jest rozciągana o 500mm/min.
Siła resztkowa jest określana w 5. cyklu i określane jest pozostające odkształcenie, jak również odkształcenie elastycznej przędzy. W tym przykładzie do próby zastosowano sprężynowe zaciski śrubowe z wydłużeniem mierzonym przez ruch poprzeczki, a wyniki pokazano na typowym schemacie siły i odkształcenia.
Próby rozciągania monofilamentów zgodnie z ISO 11566
W przypadku testów pojedynczych włókien zgodnie z ISO 11566 badane są pojedyncze włókna z tkanin wielowłókienkowych na bazie węgla lub włókien ciętych. Papierowa rama umożliwia zaciskanie próbki w sprężynowym uchwycie śrubowym, jak pokazano. Monowłókna są bardzo małe i niezwykle wrażliwe na chwytanie, a także bardzo trudne w obsłudze. Z tego powodu rama papierowa, która jest przygotowana z wyśrodkowanym zdefiniowanym otworem, służy jako wzmocnienie. Filament jest przyklejony do ramy papierowej. Po wyschnięciu kleju preparat można zacisnąć w uchwycie preparatu. Ramka papieru jest cięta przed testem. Mogą wystąpić bardzo małe obciążenia w zakresie od 0,04 – 5 N. Wydłużenie określa się poprzez ruch poprzeczki.
Tkaniny, tkaniny powlekane i geowłókniny
EN ISO 13934-1, EN ISO 13937-2, EN ISO 9073-4, ISO 3303, EN ISO 12236, EN ISO 10319, ISO 4606
Testy przeprowadzone na tkaninach tekstylnych są tak różnorodne, jak zastosowania ich gotowych produktów. W zależności od wymagań testowych, próbki są badane w stanie mokrym lub suchym.
Testowanie pasów, pasów, lin i lin EN ISO 2307, EN 1492, EN ISO 252, EN ISO 283
Codziennie napotykamy niezliczone paski, pasy, liny i sznury, prawie ich nie zauważając. Podlegają one ciągłemu obciążeniu i muszą spełniać określone cechy jakościowe, aby móc niezawodnie wykonywać swoje funkcje bezpieczeństwa (na przykład pasy bezpieczeństwa, liny wspinaczkowe i taśmy przenośnikowe). Rzeczywiste warunki wymagają skomplikowanych testów, specjalnych uchwytów próbek i wiarygodnych wyników.
